Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
%20bewerkt.jpg)
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.
Herinneringen vervagen, maar verbinding blijft – dit is een kunstwerk dat die verbondenheid voelbaar maakt.
Het gevoel van vervagende herinneringen legde de basis voor mijn kunstwerk "Ik zie je vervagen, maar ik vergeet je niet", een project dat telkens opnieuw een andere laag van betekenis krijgt. Wat begon als een beeldende installatie voor Namen Noemen bij Amerpoort, groeide verder uit tot een kunstvorm die zich met 'spoken word' verbindt.
Bij Namen Noemen vertelde het werk een stil verhaal: twee gezichten die elkaar aankijken. Het ene helder en vol, het andere een contour, omringd door silhouetten die langzaam verdwijnen in de duisternis. Herinneringen werden in beeld gebracht als iets dat zich niet laat vasthouden, maar wel in ons blijft leven.
Tijdens Lichtjesavond van Day to Day Uitvaart voelde het alsof het werk opnieuw adem kreeg. Hier voegde ik een nieuwe dimensie toe: 'spoken word'. Terwijl het kaarslicht flikkerde en de ruimte zich vulde met een gevoel van verlies én verbondenheid, waren we verbonden door dezelfde boodschap:
"Herinneringen veranderen met de tijd. Wat ooit scherp en helder was, vervaagt langzaam tot zachte contouren. Namen, gezichten, momenten – de details kunnen we niet altijd vasthouden, maar wat ons diep van binnen raakt, blijft. De liefde, de verbondenheid, de sporen die ze in ons hebben achtergelaten, verdwijnen nooit."
Dit project is voor mij een zoektocht naar hoe kunst, woorden, gevoelens en herinneringen elkaar kunnen raken. Hoe een beeld kan spreken, hoe woorden herinneringen levend kunnen houden. En hoe we, ondanks het vervagen van details, altijd verbonden blijven met wat ons dierbaar is.